Δευτέρα 4 Ιουνίου 2012

Επιστροφή στην παιδικότητα





"Supercalifragilisticexpialidocious"
Σου θυμίζει κάτι σαν άκουσμα; Μήπως όταν ήσουν 6 ετών ανήμερα Χριστουγέννων (κάθε χρόνο προβάλλεται την ίδια μέρα) και έβλεπες στην τηλεόραση την αγαπημένη σου ταινία; Άλλωστε σε αυτήν την ηλικία δεν είχες και πολλές επιλογές.
Ναι! Πολύ σωστά κατάλαβες, θυμήθηκες ή ακόμα υπέθεσες - γιατί μεταξύ μας δεν έχουν δει και όλα τα παιδάκια την ταινία αυτή, ανάμεσά τους και εγώ, αλλά αποσπάσματα αυτής. Φέτος την είδα για πρώτη φορά ολόκληρη και ομολογώ δεν είμαι πλέον παιδί.
Πρόκειται για την πασίγνωστη, πολύχρωμη, γεμάτη τραγούδια και χαμόγελα ταινία των παιδικών μας χρόνων και όχι μόνο, τη "Mary Poppins".
Πώς τη θυμήθηκα; Χριστούγεννα, σίγουρα δεν είναι...Τη θυμήθηκα γιατί έχουμε ανάγκη από λίγη παιδικότητα στην εποχή μας, από ανέμελες στιγμές και μικρά καθημερινά θαύματα...έτσι για να ξεφύγουμε λιγάκι από τη ρουτίνα και να θεωρήσουμε ότι ζούμε και εμείς το παραμύθι μας. Άλλωστε η ζωή είναι ένα παραμύθι και έτσι πρέπει να τη βλέπουμε. Διαφορετικά κινδυνεύουμε να χάσουμε το νόημα αυτής και να εγκλωβιστούμε σε αδιέξοδες σκέψεις. Μοχθηρές μάγισσες και κακοί λύκοι υπήρχαν και θα υπάρχουν πάντα αλλά εμείς πρέπει να κερδίσουμε, όπως η Σταχτοπούτα, την αγάπη του πρίγκηπα και να μείνουμε αλώβητοι από τις προσπάθειες του κακού λύκου να ρίξει το σπίτι μας (τώρα που το σκέφτομαι...αυτό δεν προσπαθούν να επιτύχουν οι πολιτικοί του μαγικού αυτού τόπου σήμερα;) Θα τα καταφέρουμε όμως!
Μέχρι να προφέρεις “supercalifragilisticexpialidocious” κάτι όμορφο μπορεί να σου συμβεί και να χαμογελάσεις, κάτι όμορφο να σκεφτείς και να ελπίσεις, κάτι όμορφο να αισθανθείς και να αγκαλιάσεις...Άλλωστε όταν είμαστε αισιόδοξοι όλα μπορούν να φτιάξουν...και αν δε φτιάξουν άμεσα τουλάχιστον η ελπίδα θα μας οδηγήσει σε κάτι καλύτερο.
Στο παραμύθι μας πρωταγωνιστές είμαστε εμείς, η οικογένεια μας, οι φίλοι, ο κοινωνικός μας κύκλος. Ενίοτε και ο επαγγελματικός αλλά σπανίως – τυχεροί όσοι θα συμπεριλάβουν στο παραμύθι τους, τους εργοδότες τους... Οι πράξεις μας είναι το σενάριο. Η αγάπη ο οδηγός μας και το χαμόγελο ο χάρτης μας. Οι μαγικές στιγμές είναι και οι πιο απλές. Μια αγκαλιά, ένα βλέμμα, τα γέλια που κάνεις με τους φίλους σου, ένα παγωτό, μια κουβέντα που θα γεμίσει την ψυχή σου αισιοδοξία, ένα τραγούδι που θα σε κάνει να χορέψεις ή να κλάψεις από συγκίνηση, ένα φιλί....Για μένα αυτό είναι το παραμύθι μου...
Supercalifragilisticexpialidocious και εύχομαι όλα τα όνειρά σας να γίνουν πραγματικότητα!

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου