Ζαχαρωτό από…Στέβια

Τον τελευταίο καιρό ακούμε συνέχεια για τη «στέβια», το νέο γλυκαντικό χωρίς θερμίδες που ήρθε να αντικαταστήσει τις χημικές γλυκαντικές ύλες που χρησιμοποιούσαμε μέχρι σήμερα. Αλλά τι είναι η στέβια και πόσο αθώα είναι για τον οργανισμό μας;

Η Στέβια (βοτανικό όνομα Stevia Rebaudiana Bertoni) είναι είδος φυτού με προέλευση τη Βραζιλία και την Παραγουάη. Το μικρό, θαμνώδες φυτό ανήκει στην οικογένεια Asteraceae και συγγενεύει με διάφορα βότανα και άνθη, όπως το χαμομήλι, το εστραγκόν, το αντίδι, το μαρούλι, τη μαργαρίτα, τον ηλίανθο και τα χρυσάνθεμα.

Το όνομα “στέβια” προέρχεται από τον Ισπανό βοτανολόγο και γιατρό Petrus Jacobus Stevus που την ανακάλυψε. Εξαιτίας της γλυκιάς του γεύσης η στέβια έχει πολλά ονόματα όπως μελόφυλλο (honey leaf), γλυκό φύλλο, γλυκό βότανο κλπ.

Περιέχει ουσίες όπως η στεβιόζη, στεβιόλη ή στεβιοσίδη και η ρεμπαουδιοσίδη-Α, που έχουν πολύ μεγαλύτερη γλυκαντική δύναμη από την ζάχαρη, δεν αποδίδουν θερμίδες, δεν περιέχουν υδατάνθρακες κι έχουν μηδενικό γλυκαιμικό φορτίο. Επίσης, η στέβια δεν επηρεάζει τη γλυκόζη στο αίμα, γεγονός που την καθιστά κατάλληλη για χρήση από διαβητικούς, παχύσαρκους και παιδιά!

Το τελικό προϊόν της, που εξάγεται με τη μέθοδο της εκχύλισης, είναι έως και 300 φορές πιο γλυκό από τη ζάχαρη! Η μορφή, με την οποία απαντάται συνήθως είναι αυτή της κρυσταλλικής σκόνης, αλλά μπορεί κανείς να αγοράσει και εκχύλισμα στέβιας, σε υγρή μορφή. Η τιμή της είναι φυσικά πολύ υψηλότερη από της ζάχαρης, αλλά η ποσότητα την οποία χρησιμοποιούμε είναι σαφώς μικρότερη. Ένα από τα βασικά προσόντα της στέβιας είναι αντοχή της σε υψηλές θερμοκρασίες, με αποτέλεσμα να μπορεί να χρησιμοποιηθεί σε ροφήματα, γλυκά φούρνου, μαρμελάδες κ.α. Τα φύλλα του φυτού τρώγονται ωμά ή χρησιμοποιούνται ολόκληρα σε ροφήματα βοτάνων και τρόφιμα.

Εκτός των ιδιοτήτων της ως γλυκαντικό, έρευνες έχουν δείξει ότι η στέβια καταπολέμα την οδοντική πλάκα και την τερηδόνα, έχει αντιική και αντιυπερτασική δράση, καθώς και αντιοξειδωτικές ιδιότητες. Επίσης, περιέχει βιταμίνες και μεταλλικά στοιχεία όπως χρώμιο, μαγνήσιο, μαγγάνιο, κάλιο, σελήνιο, ψευδάργυρο, ασβέστιο, βιταμίνες Α και Ε.

Οι γλυκιές ιδιότητες των φύλλων της ήταν γνωστές για αιώνες στη Νότια Αμερική και συγκεκριμένα στην Παραγουάη και από το 1800 η κατανάλωσή της εδραιώθηκε σε όλη τη Νότια Αμερική. Το ερώτημα που προκύπτει είναι, γιατί τόσα χρόνια δεν χρησιμοποιούσαμε και στην Ευρωπαϊκή Ένωση το συγκεκριμένο φυτό ως γλυκαντικό, αντι για τις χημικές γλυκαντικές ουσίες όπως η ασπαρτάμη, το Ακεσουλφαμικό κάλιο και το κυκλαμικό οξύ; Ο λόγος είναι ότι η στέβια κρίθηκε ασφαλής για κατανάλωση το 2010 από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή Ασφάλειας Τροφίμων και η έγκριση της χρήσης της σε τρόφιμα από την Ε.Ε. έγινε μόλις στο τέλος του 2011, παρά το γεγονός ότι δεκάδες χώρες, όπως η Ελβετία, η Αυστραλία, η Ιαπωνία και οι ΗΠΑ έχουν ήδη εδώ και χρόνια αντικαταστήσει σε ποσοστό 50% τη ζάχαρη με εκείνη.

Η πρόσφατη έγκριση της χρήσης στέβιας στην Ε.Ε. μας δίνει μια καλή ευκαιρία για ανάπτυξη της καλλιέργειάς της στη χώρα μας. Μικρές, πειραματικές καλλιέργειες υπάρχουν ήδη στην Ελλάδα, σε αγροκτήματα της Θεσσαλίας και της Μακεδονίας.

Το ζαχαρωτό μας επιλέγουμε να είναι φτιαγμένο με στέβια!

by Βανίλια.