Σκέψεις: "Δεν έχω τι να φορέσω"!

Φαντάζομαι πως δεν είμαι η μόνη, που παρά το γεγονός ότι η ντουλάπα της είναι μονίμως έτοιμη να "σκάσει" από τα πολλά ρούχα, όταν ντύνεται ποτέ δεν έχει τι να φορέσει!;

Πως μπορεί να εξηγηθεί αυτό το μυστήριο του σύμπαντος;
Κάθε φορά που στέκομαι μπροστά στη ντουλάπα ψάχνοντας τι θα φορέσω συνειδητοποιώ οτι τίποτα από όλα αυτά τα ρούχα που έχω δεν κάνει για την (όποια) περίσταση.

Το ένα φόρεμα είναι πολύ καλό, το άλλο δεν πηγαίνει πολύ με τα παπούτσια που δε με χτυπάνε. Το τζιν είναι πολύ πρόχειρο, αλλά θα πήγαινε ωραία με ένα πουκάμισο. Μόνο με το πουκάμισο, όμως θα κρυώνω κι αν βάλω και σακάκι δε θα μου χωράει μετά το παλτό... Ίσως ένα υφασμάτινο παντελόνι. Αλλά το ένα από αυτά συνδυάζεται δύσκολα χρωματικά και το άλλο πρέπει να φορεθεί με κορμάκι και το κορμάκι είναι στα άπλυτα. Και κάπως έτσι συνειδητοποιώ ότι δεν έχω αρκετά ρούχα!

Πόσες από εμάς δεν το έχουμε ζήσει αυτό το σκηνικό, πολλές μέρες ίσως και παραπάνω από μια φορά;
Ποιος είναι ο λόγος που τίποτα δε μας ικανοποιεί;

Καταλήγω σε δύο λόγους.

Ο πρώτος είναι η μεγάλη ποικιλία σε ρούχα που διαθέτουμε. Αν η γκαρνταρόμπα μας αποτελούνταν από 10-15 κομμάτια κλασσικά, δε θα υπήρχε κανένα πρόβλημα. Οι επιλογές θα ήταν περιορισμένες και θα καταφέρναμε να ντυθούμε μέσα σε λίγα μόλις λεπτά, όπως έκαναν οι παπούδες και οι γιαγιάδες μας, που ως πιο ολιγαρκείς άνθρωποι δεν είχαν χιλιάδες ρούχα κρεμασμένα στις ντουλάπες τους αχρησιμοποίητα (τα περισσότερα από αυτά).

Ο δεύτερος είναι οι τάσεις. Τι εννοώ; Εδώ και δύο χρόνια, οι περισσότεροι από τους φίλους και τους γνωστούς μου με εξαίρουν για το στυλ μου. Η αλήθεια είναι ότι μου αρέσει να προσέχω το ντύσιμό μου και τους συνδυασμούς των χρωμάτων. Επίσης, έχω καταφέρει κι έχω συνδυάσει χρωματικώς κάποια ρούχα μου τέλεια με κάποια άλλα, εντελώς τυχαία, μεν, προκαλώντας μεγάλη εντύπωση σε όλους δε. Το αποτέλεσμα είναι ότι μετά από τόσες φιλοφρονήσεις, δε μπορώ παρά να προσέξω ακόμα περισσότερο το τι θα φορέσω. Για να μην παρεξηγηθώ, όταν λέω ότι προσέχω το ντύσιμό μου δεν εννοώ ότι φοράω ρούχα και παπούτσια πανάκριβα και κρατάω συλλεκτικές τσάντες μεγάλων οίκων μόδας- τα περισσότερά μου ρούχα είναι αγορασμένα από μεγάλες εμπορικές αλυσίδες ή μαγαζιά με ρούχα ελληνικής σχεδίασης και κατασκευής. "Προσέχω το ντύσιμό μου" για μένα σημαίνει ότι ακολουθώ (ενστικτωδώς, τις περισσότερες φορές) κάποιους βασικούς κανόνες της μόδας και τελικά η "συνταγή" πετυχαίνει! Το θέμα είναι ότι για να πετύχει ίσως να χρειάζεται και λίγη περισσότερη σκέψη για να συμπεριληφθούν στο κάθε look και κάποια κομμάτια από τις τάσεις της κάθε σεζόν. Και κάπως έτσι χάνονται λεπτά και ώρες...

Είναι τελικά τόσο "χαμένος" αυτός ο χρόνος που περνάμε μπροστά στη ντουλάπα μας;

Κατά την προσωπική μου άποψη όχι, καθόλου. Σημασία δεν έχει τόσο το τι τελικά επιλέξουμε να φορέσουμε, αλλά το να νιώθουμε άνετα με το πως είμαστε. Αν, για να νιώσουμε άνετα, χρειάζεται και λίγος περισσότερος χρόνος μπροστά στη ντουλάπα μας, τι πειράζει;

Όσο για το θέμα του ότι πάντα νομίζουμε ότι δεν έχουμε τι να φορέσουμε (ή τι να πρωτο- φορέσουμε), ενώ η ντουλάπα μας είναι γεμάτη με ρούχα, νομίζω ότι όσο περισσότερο ψωνίζουμε, τόσο θα αυξάνει το πρόβλημα. Αν διαθέτουμε 3-4 κλασσικά κομμάτια στη γκαρνταρόμπα μας, σε ουδέτερα χρώματα, μπορούν να μας αποτελέσουν λύση αυτές τις "δύσκολες" στιγμές των αποφάσεων και να φορεθούν ανά πάσα στιγμή και σε κάθε περίσταση. Ένα μαύρο παντελόνι, μια pencil φούστα, ένα little black dress, ένα λευκό πουκάμισο, ένα μεσάτο σακάκι μας βγάζουν γρήγορα και χωρίς κόπο από τη δυσάρεστη θέση του "δεν έχω τι να βάλω".

Κι αν το "δεν έχω τι να φορέσω" αποτελεί μια ακόμα δικαιολογία για να ψωνίσουμε;

Ε, εκεί πάμε σε άλλες αναλύσεις και άλλες καταστάσεις. Αν η τσέπη (ΠΡΟΣΟΧΗ, η ΤΣΕΠΗ, όχι η πιστωτική!) μας το αντέχει, γιατί όχι; Μπορούμε πάντα να δώσουμε κάποια από τα πιο παλιά, σε καλή κατάσταση, ρούχα μας σε φίλους ή σε ανθρώπους που μπορεί να τα έχουν ανάγκη και να ανανεώσουμε το στυλ μας και τη διάθεσή μας έχοντας κάνει μια έξυπνη αγορά και ταυτόχρονα και μια καλή πράξη!

Οι εκπτώσεις ξεκίνησαν,  παρεμπιπτόντως!

Βανίλια.