Πόσες φορές έχετε αναπολήσει τα παιδικά σας χρόνια; Τα παιδικά προγράμματα, την ανεμελιά, την αθωότητα; Εγώ, ευτυχώς ή δυστυχώς αρκετές φορές γιατί θεωρώ ότι είναι ένα κομμάτι από αυτό που είμαι σήμερα.
Αφιερωμένη λοιπόν η ανάρτηση αυτή σε όλους όσους τυγχάνει να έχουμε κοινές παιδικές αναφορές αλλά και σε όσους έχουν περιέργεια να διαβάσουν παρακάτω...
Τη δεκαετία του ΄80 όλα φαίνονταν τουλάχιστον σε εμένα πιο απλά. Μικρή το μόνο που σκεφτόμουν ήταν πότε θα δω το αγαπημένο μου παιδικό πρόγραμμα και αν θα μου αρέσει το επεισόδιο, θα γελάσω, θα κλάψω...; (συνέβαινε πολύ συχνά και αυτό, από μικρή στο δράμα...).
Έτσι λοιπόν όταν έφτανε η πολυπόθητη ώρα καθόμασταν στο καναπέ, εγώ και ο αδελφός μου, που και που και η ξαδέλφη μου, και με αφοσίωση ταξιδεύαμε σε πόλεις μαγικές, σε κόσμους που τα ζώα μιλάνε π.χ οι χήνες, σε καταστάσεις εξωπραγματικές. Το λατρεύαμε τόσο αυτό!
Η τηλεόραση ήταν ασπρόμαυρη αλλά δεν μας πείραζε γιατί δεν ξέραμε πώς είναι η έγχρωμη. Μάλιστα ηχογραφούσαμε τις μουσικές ή και ολόκληρο το επεισόδιο που βλέπαμε σε κασέτες για να το ακούμε μετά, όποτε θέλουμε, κάτι σαν video δηλαδή, ακουστικό όμως και τις περισσότερες φορές πολύ κακής ποιότητας προς απογοήτευσή μας.
Ακούγονται όλα αυτά προπολεμικά στους νεότερους αλλά δεν είναι και τόσα τα χρόνια. Η τεχνολογία φταίει που προχωράει με απίστευτους ρυθμούς, ακόμη πιο γρήγορους από ότι της αναλογεί κατά την ταπεινή μου γνώμη.
Έτσι λοιπόν ας μεταφερθούμε σε εκείνη την εποχή...
Για να δούμε λοιπόν τί έχει το πρόγραμμα.
Nils Holgersson (Ο τοσοδούλης και οι σχέσεις του με τα ζώα και τις χήνες).
Ακόμα θυμάμαι το τελευταίο επεισόδιο - όχι τί έγινε αλλά ότι έκλαιγα που τελείωσε - δράμα σας λέω...
Εκτός από το τραγούδι έναρξης οι φανατικοί θα δείτε και ένα μικρό κομμάτι από τη σειρά, έτσι για να θυμηθείτε τους ήρωες - δε βρήκα μόνο τους τίτλους έναρξης...
Dogtanian (Οι τρεις σωματοφύλακες)
Αξέχαστη η μουσική! Τόσο μας άρεσε που είχαμε βρει τις νότες της έναρξης και όλη μέρα παίζαμε το τραγούδι στο πιάνο!!!!!
Και τώρα τα πιο κοριτσίστικα παιδικά προγράμματα που όλες λατρέψαμε και τραγουδήσαμε. Οι νεότερες δεν υπάρχει περίπτωση να μην έχετε ακούσει τις μεγαλύτερες να συζητάνε για αυτά. Γράψανε εποχή ....:) Τα αγόρια αποχωρούσαν ή δειλά έβλεπαν και αυτά.
Χάιντι και Κάντυ Κάντυ (λατρεμένη η Κάντυ που ήθελα τόσο πολύ να λύσει τις κοτσίδες της και να γίνει μοιραία έτσι ώστε να ταιριάζει περισσότερο με τον Τέρυ...και αυτός ο Κλιφ, σαν κουναβάκι ήταν - δεν είμαι και σίγουρη -έτσι όπως κοιτούσε όταν τον άφηνε μόνο του, σπαραγμός!)
Και οι δύο πολύ ωραίες ιστορίες που με όμορφο τρόπο η καθεμία έδειχνε και τη σκληρή πλευρά της ζωής αλλά και την ελπίδα, τις όμορφες ανατροπές και την αισιοδοξία που πρέπει να έχουμε. Η Κάντυ ιδιαίτερα με τους ρομαντικούς και ανεκπλήρωτους έρωτες που ζούσε σε έκανε να ονειρεύεσαι τον πρίγκηπα με το άσπρο άλογο.
Woody Woodpecker (το αγαπημένο του πατέρα μου και για αυτό κατέχει μια ξεχωριστή θέση στην καρδιά μου)
Μάγια η Μέλισσα (έχω ακούσει τα καλύτερα, δεν το έβλεπα πολύ αλλά είχαμε τη Μάγια σπίτι σε κούκλα, άσχετο;)
Τάο Τάο (σας έχω και ολόκληρο επεισόδιο, δεν ξέρω αν θα το αντέξετε αλλά δε βρήκα μόνο την εισαγωγή, όποιος το νοσταλγεί και δει όλο το video τί να πω; Τα σέβη μου)
Ο γύρος του κόσμου σε 80 μέρες (Ο Φιλέας Φογκ και η παρέα του!!!!!! Πάντα gentleman)
Last but not least, άφησα το ΑΠΟΛΥΤΟ, το ΑΞΕΧΑΣΤΟ, το ΜΟΝΑΔΙΚΟ που ξέρω ότι έκλεψε τις καρδιές όλων των παιδιών της εποχής.....Ταραταρατατααα.....
Χωρίς λόγια ;) Ας τραγουδήσουμε λοιπόν, μην ντρέπεστε...Αγαπημένο!
Ιαπωνέζικα παραμύθια
Αυτό ήταν για σήμερα.
Ελπίζω το πρόγραμμα να σας άρεσε και να σας ξύπνησε ευχάριστες αναμνήσεις. Φυσικά τα παιδικά προγράμματα της δεκαετίας του ΄80 είναι πολλά και φυσικά δεν τα συμπεριέλαβα όλα σε αυτήν την ανάρτηση. Ωστόσο, τα παραπάνω με άγγιξαν περισσότερο από τα υπόλοιπα, το καθένα για τους δικούς του λόγους.
Και το κοινωνικό μήνυμα που έχει όμως ουσία...Πιστεύω ακράδαντα ότι οι προηγούμενες γενιές μεγαλώσαμε με παιδικά προγράμματα αθώα, εντελώς άλλου τύπου από αυτά που βλέπω σήμερα στην τηλεόραση και αλλάζω κανάλι γιατί τρομάζουν εμένα, φανταστείτε πόσο ένα παιδί.
Χωρίς να ακουστώ γραφική οι παιδικές σειρές των περασμένων δεκαετιών ήταν επιμορφωτικές, φιλικές για ένα παιδί ως προς τις εικόνες και τα μηνύματα και εξίσου σύγχρονες - με τον τρόπο τους - που δεν έχουν να ζηλέψουν τίποτα από τις σημερινές. Για το λόγο αυτό δεν θα ήταν κακό να ξαναδούμε κάποιες από αυτές στην οθόνη μας. Εσείς τί λέτε;
by Σοκολάτα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου