Η επιλογή του θέματος δεν είναι φυσικά τυχαία, αλλά ταυτόχρονα δεν έχει και σκοπό να σε ζαλίσει σχετικά με το κοινότυπο θέμα, που οι περισσότεροι, μεν, καταδικάζουμε, αλλά τις περισσότερες φορές αφηνόμαστε στο να ανεχθούμε κιόλας...
Αφορμή στάθηκε ένα γατάκι που συνάντησα σε πρόσφατη εξόρμησή μου. Το συγκεκριμένο γατάκι είχε δεχτεί κάποια επίθεση, με αποτέλεσμα να έχει χάσει το ένα του μάτι και να κουτσαίνει από το ένα ποδαράκι του.
Είναι αδύνατο να περιγράψω τη στεναχώρια μου. Πως μπορεί ποτέ κανείς να κάνει κάτι τέτοιο σε ένα πλασματάκι που με κανένα τρόπο δε μπορεί να βλάψει κανέναν; Και για ποιό λόγο;!
Πως είναι δυνατόν να δεχόμαστε τη βία στα σπίτια μας, στη δουλειά μας, στην οδήγηση, στα γήπεδα, απέναντι σε γυναίκες, παιδιά και ζώα ή σε ανυπεράσπιστους συμπολίτες μας; Δεν έχει έρθει ο καιρός να κάνουμε κάτι γι' αυτό; Να καταγγείλουμε αυτή τη συμπεριφορά;
Όσο μένουμε αμέτοχοι και ουδέτεροι, το "θεριό" θα γιγαντώνεται και θα δυναμώνει.
Η βια δε θέλει ούτε ουδέτερη στάση, αλλά, φυσικά, ούτε και βία. Είναι θέμα παιδείας και τρόπων το πως θα χειριστεί κανείς τη δυνάμή του. Και είναι θέμα ενεργού συμμετοχής της πολιτείας, αλλά και του καθενός από εμάς ξεχωριστά, το να περιοριστεί όσο το δυνατόν περισσότερο η βίαιη συμπεριφορά των γύρω μας.
Ως θύμα τέτοιας βίας, στην εργασία μου, λέω "ως εδώ"! Δεν έχει κανένας το δικαίωμα να με υποτιμά και να μου φέρεται χωρίς σεβασμό. Από σήμερα παίρνω την κατάσταση στα χέρια μου με όποιο κόστος- η ψυχική και σωματική μου υγεία, όπως επίσης και η αξιοπρέπειά μου είναι πάνω από όλα!
Καταγγέλω τη βία και την περιορίζω! Μη φοβάσαι να το κάνεις κι εσύ...
Έχεις απόλυτο δίκιο!!!! Ας προσπαθήσει ο καθένας απ'την πλευρά του και μ'όποιο τρόπο μπορεί να περιορίζει καταστάσεις βίας. Καλή σου μέρα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΜακάρι να γίνει πραγματικότητα κάτι τέτοιο. Με τρομάζει το ότι παρατηρώ όλο και περισσότερα δείγματα βιας καθημερινά. Μα, πόση οργή μπορεί να κρύβουμε μέσα μας τελικά;;;
Διαγραφή