Σκέψεις...

Καμιά φορά νιώθεις την ανάγκη να μοιραστείς τα συναισθήματα, τις αγωνίες, τις σκέψεις σου με την οικογένεια, τους φίλους, τον/την σύντροφό σου...

Τί γίνεται όμως όταν η ανάγκη αυτή ξεπερνά τον στενό κύκλο σου και θέλεις να εξωτερικευθείς σε ανθρώπους που δε σε γνωρίζουν αλλά εύκολα θα μπορούσαν να ακολουθήσουν τις σκέψεις σου....; 

Τότε γράφεις αυτό το post ακούγοντας το αγαπημένο σου τραγούδι...

Το τραγούδι του ξεχωριστού – κατά την ταπεινή μου γνώμη - για τα Ελληνικά πρότυπα Monsieur Minimal που με τη μουσική του σε ταξιδεύει και ξεχνάς ό,τι σε απασχολεί. Πραγματικά δεν μπορώ παρά να χαμογελάσω νοσταλγικά όταν ακούω αυτό το τραγούδι και να σκεφτώ αισιόδοξα....

Αισιόδοξες σκέψεις λοιπόν..Ας τις μοιραστούμε...

Στη ζωή δε χρειάζεσαι πολλά...μόνο Α Γ Α Π Η.

Φυσικά δε ζω σε μια ουτοπία– τα καθημερινά προβλήματα είναι γνωστά και μας έχουν αγγίξει όλους λίγο έως πολύ – ωστόσο προσπαθώ να δω πιο βαθιά και να φτάσω στο μεδούλι της ζωής. Και μετά από πολλές σκέψεις, ψυχολογικά σκαμπανεβάσματα και inner thinking (σε άψογα ελληνικά) καταλήγω στην ουσία που είναι μόνο η αγάπη.

Η αγάπη είναι η γενεσιουργός δύναμη της ζωής και αυτή μας καθοδηγεί. Η αγάπη που λαμβάνουμε και η αγάπη που δίνουμε. Ακόμα και όταν απογοητευτείς από κάποιον, εσύ ξέρεις ότι έδωσες αγάπη,  ότι αυτό τελικά είναι που έχει σημασία, που σε γεμίζει και σε κάνει να συνεχίζεις με το κεφάλι ψηλά.

Οι αναμνήσεις μας είναι πάντα γλυκές όταν είναι πασπαλισμένες με αγάπη.

Θυμάσαι μια αληθινή αγκαλιά, ένα γλυκό φιλί, μια όμορφη οικογενειακή στιγμή, μια ρομαντική βραδιά, μια συμβουλή που σου έδωσε κάποιος με αγάπη, ένα χαμόγελο. Και έτσι δεν μπορείς παρά να αισθάνεσαι ένας άνθρωπος γεμάτος, χορτάτος και αισιόδοξος έτοιμος να χαρίσεις απλόχερα στους άλλους την αγάπη που έχεις λάβει.

Πόσο κρίμα είναι που πια δεν έχουμε φωτογραφικά άλμπουμ όπως είχαν οι γονείς μας. Γυρνώντας κάθε σελίδα χιλιάδες αναμνήσεις, συναισθήματα και σκέψεις σε κατέκλυζαν. Ολόκληρη η ζωή, αγαπημένοι άνθρωποι, στιγμές που πραγματικά έπρεπε να μείνουν ανεξίτηλες δέσποζαν. Όλο αυτό είχε ένα ρομαντισμό, μια νοσταλγία...Τώρα όλες οι φωτογραφίες μας είναι στους υπολογιστές...

Ας δώσουμε στους ανθρώπους που αγαπάμε τη θέση που τους αξίζει. Άλλωστε αυτοί είναι ό,τι πολυτιμότερο έχουμε. Και ας δείχνουμε την αγάπη μας, να τη λέμε!

Το κλειδί της ευτυχίας είναι απλό, διαχρονικό και όποιος το έχει ας το κρατήσει σφιχτά...

Σας ευχαριστώ για την αγάπη σας...(ορίστε το λέω και εγώ...)<3

by Σοκολάτα