Euro τότε, Euro τώρα…

Αρχές Ιουνίου 2004, η Ελλάδα ετοιμάζεται πυρετωδώς για τους Ολυμπιακούς Αγώνες που θα γίνουν τον Αύγουστο στην πρωτεύουσά της. Τα έξοδα τρέχουν για τους Ολυμπιακούς, η Γιάννα (που την θυμηθήκαμε τώρα…) να κοουτσάρει τους πάντες και τα πάντα, όλοι οργανώνονται ενόψει της μεγάλης γιορτής του αθλητισμού μα κανείς δεν ασχολείται με την Εθνική ομάδα ποδοσφαίρου, η οποία έχει μαζέψει τους διεθνείς και έχει κάνει κάποιες υποτυπώδεις προπονήσεις για να πάει στο Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα στην Πορτογαλία.  

Πρώτος αγώνας με την διοργανώτρια Πορτογαλία, ένα από τα φαβορί για τον τίτλο, δεύτερος με την πάντα πολύ δυνατή Ισπανία η οποία έχει τον χαρακτήρα του loser, και τρίτος με τους Ρώσους που σπρώχνουν ρούβλια με σκοπό να αγοράσουν την επιτυχία, αν γίνεται. Όμιλος δύσκολος και η Ελλάδα outsider αλλά θα δώσει τον αγώνα της. Η απόδοση για να κερδίσει η Ελλάδα το Euro είναι 150 προς 1, δηλαδή σε απλή μετάφραση 150 φορές να γίνει το τουρνουά οι γνώστες προβλέπουν να το πάρουμε μια…

Παρόλα αυτά κόσμος έχει πάει στην όμορφη Πορτογαλία να στηρίξει την Εθνική και αν τα καταφέρει να κάνει κανένα μπάνιο στα νερά του Ατλαντικού ή σε κανένα πορτογαλικό νησί ή θέρετρο. Καλοκαίρι πλησιάζει, χαμένος δεν θα βγει κανείς. Ξεκινάνε τα ματς και στο πρώτο κερδίζει η Ελλάδα την Πορτογαλία του Figo, του Rui Costa και του νεαρού C. Ronaldo με 2-1, για δες πως τα φέρνει η τύχη… Πανηγύρια, χαμός και πάμε να παίξουμε με τους Ισπανούς, ισοπαλία με λίγη τύχη και μετά χρειαζόμαστε μια ισοπαλία με τους Ρώσους για να περάσουμε. Η ήττα έρχεται αλλά με συνδυασμό αποτελεσμάτων και διαφορά τερμάτων περνάμε εμείς έναντι των Ισπανών εντελώς οριακά.

Οι Έλληνες αρχίζουν να ζεσταίνονται στην Ελλάδα, οι κερκίδες βάφονται γαλανόλευκες όλο και περισσότερο και στην Ελλάδα της ευφορίας του 2004 όλο και περισσότεροι παίρνουν νέες 42άρες τηλεοράσεις ή κάποιοι εισιτήρια με ανοιχτή επιστροφή για Λισαβόνα. Στην επόμενη φάση περιμένει η εν ενεργεία πρωταθλήτρια Ευρώπης Γαλλία με όλα εκείνα τα αστέρια που το '98 είχε πάρει στο σπίτι της και το παγκόσμιο πρωτάθλημα. Ζαγοράκης, Χαριστέας και γεια σας με το πρώτο 1-0 να είναι αρκετό για να πάμε στον επόμενο γύρο…

Περισσότερες τηλεοράσεις αγοράζονται, περισσότερες κρατήσεις για Λισαβόνα και ο Σάββας Πούμπουρας γίνεται ο εθνικός μας καφετζής. Τσεχία λοιπόν και τα γνωστά σκηνικά, αυτή την φορά με σκόρερ τον Δέλλα 1-0 και φύγαμε για τελικό. Ελλάδα εναντίον της οικοδέσποινας Πορτογαλίας που θέλει τον τίτλο όσο τίποτα άλλο για να δείξει ποια είναι η πιο βραζιλιάνικη ευρωπαϊκή ομάδα. Λογαριάζουν όμως χωρίς τους Άγγελους (Μπασινά, Χαριστέα) οι οποίοι με το κλασικό 1-0 σφραγίζουν αυτό το αθλητικό παραμύθι. Τα υπόλοιπα σε όλους γνωστά καθώς για 2 μήνες μετά (και λόγω των επερχόμενων Ολυμπιακών αγώνων) η Ελλάδα είναι στο επίκεντρο της επικαιρότητας παγκοσμίως.

Πάμε όμως στο σήμερα…

Ιούνιος 2012, η Ελλάδα ετοιμάζεται πυρετωδώς για να αλλάξει τα πάντα στην κοινωνική, πολιτική και οικονομική ζωή της λόγω των επερχόμενων εκλογών. Τα έξοδα τρέχουν, λεφτά δεν υπάρχουν, όλοι προετοιμάζονται ίσως (;) για τα χειρότερα και κανείς δεν ασχολείται με την Εθνική ομάδα ποδοσφαίρου, η οποία έχει μαζέψει πάλι τους διεθνείς στο Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα στην Πολωνία και την Ουκρανία αυτή τη φορά. 

Πρώτος αγώνας με την διοργανώτρια Πολωνία (πάλι) και στον όμιλο η Ρωσία (πάλι) και η Τσεχία (πάλι την συναντούμε αλλά πιο νωρίς). Και αν προκριθούμε μπορεί να παίξουμε στον επόμενο γύρο με του Πορτογάλους (πάλι). Οι Έλληνες λεφτά για 42άρες τηλεοράσεις δεν έχουν πια, οι πωρωμένοι που πήγαν στην Πολωνία μάλλον μάζευαν καιρό λεφτά ελπίζοντας να μην γυρίσουν άρον άρον πίσω και ο Σάββας έχει πια μόνιμη δουλειά παρουσιαστή στην τηλεόραση. Πολλές ομοιότητες οι οποίες ενισχύονται και από το γεγονός ότι στην ομάδα του 2012 είναι ακόμα ο Χαλκιάς, ο Καραγκούνης και ο Κατσουράνης της ομάδας του 2004 όντας οι παλαιότεροι αυτής της ομάδας. Την ομάδα οδηγεί πάλι ένας ξένος προπονητής αλλά το σύστημα είναι το ίδιο, πάμε για το 1-0 και όποιος αντέχει ας μας κερδίσει με τέτοια άμυνα που παίζουμε.

Από τον μακρινό Σεπτέμβριο του 2004 μέχρι σήμερα η ελληνική καθημερινότητα έχει πάρει την κατηφόρα σε οικονομικό, αθλητικό, κοινωνικό και πολιτικό επίπεδο. Γενικά λένε ότι η ιστορία επαναλαμβάνεται και κάνει κύκλους. Αυτή την φορά ας μην επαναληφθεί, δεν χρειάζεται να το ξανακερδίσουμε το ευρωπαϊκό, αλλά ας είναι αυτό το κλείσιμο ενός κύκλου φθίνουσας πορείας και ύφεσης και με το τέλος αυτού του ευρωπαϊκού πρωταθλήματος να πάρουμε μπρος πάλι σε όλα τα επίπεδα.

Άντε λοιπόν και με την νίκη!!!